Deze alledaagse avond,
het is een uur of acht.
Op versleten stoffen slippers,
slenterend en traag:
het gaat niet al te snel.

Een gehaaste automobilist,
de wachttijd is een tel of tien.
Het duurt te lang, mijn oversteek.
Woest gevloek en ergernis.
Het razen van de maatschappij,
kent weinig mededogen.

Maar door elke grijze wolk,
schittert soms een mooie straal.
Een straal van mededogen,
in dit razende milieu.
Gelukkig kruisen onze paden,
pas na de hete automobilist.

Lieve jongedame,
in donkergrijs Peugeootje.
Met ongekende kalmte
geduldig en beleefd,
wacht je keurig op jouw beurt:
ongeremd en sympathiek.

Een vriendelijk bedankt,
een knik met veel respect.
Jouw beminnelijke lach,
guitig en gemeend,
gerust en vrolijk ogend. 

Jouw manier van doen,
lief meisje in Peugeootje,
crèmekleurig doekje om je hoofd:
je maakt mijn dag een stukje,
een stukje mooier dan die was!