Donderdag in de avond,
het is een uur of acht.
Stoffen slippers,
slenterend gedrag:
het gaat niet al te snel.

Waardering is er niet,
van medeweggebruikers.
Niet snel genoeg,
het is te traag:
ik blijf maar op de stoep.

Gehaaste automobilist,
de wachttijd is een tel of tien.
Het duurt te lang.
Wat brengt mijn oversteek?
Woest gevloek en ergernis.

Laat het maar gebeuren
maak je niet zo druk.
Dagelijks moment van rust,
broodnodig, begrijp dat nou!
Graag geen toegevoegd chagrijn.

Lieve jongedame,
in donkergrijs Peugeootje.
Met ongekende kalmte
geduldig en beleefd,
wacht je keurig op jouw beurt:
ongeremd en sympathiek.

Een vriendelijk bedankt,
een knik met veel respect.
Jouw beminnelijke lach,
guitig en gemeend,
gerust en vrolijk ogend. 

Jouw manier van doen,
lief meisje in Peugeootje,
crèmekleurig doekje om je hoofd:
je maakt mijn dag een stukje,
een stukje mooier dan die was!

Dankjewel lief meisje met crèmekleurige hoofddoek in het donkergrijs Peugeootje:
dit zou iedereen moeten doen, dan zag de wereld er een stukje mooier uit…